Projekt obserwacji nieba w 360

Od kilku miesięcy rodzi się powoli projekt, którego założeniem jest pokazanie szerokiej społeczności problemu zaświetlenia nieba. Projekt zakłada umieszczenie dwóch kamer typu allsky w dwóch miejscach o skrajnych warunkach zaświetlenia nieba: Wrocław oraz schronisko Orle w Izerskim Parku Ciemnego Nieba. Przez ostatnie 3 miesiące udało się zaprojektować oprogramowanie, które ma połączyć mały komputer Raspberry Pi z kamerą SBIG. Wczoraj udało się uzyskać pierwsze zdjęcie z kamery a już w grudniu zaplanowaliśmy pierwsze testy całego systemu. Projekt powstaje w ramach współpracy wrocławskiego oddziału PTMA z Instytutem Astronomicznym Uniwersytetu Wrocławskiego.

Droga Mleczna w Izerskim Parku Ciemnego Nieba

W ostatni weekned (26-28 sierpnia) miałem okazję uczestniczyć w pierwszym Izerskim Plenerze Astronomiczno-Fotograficznym. Razem z kilkoma znajomymi reprezentowaliśmy wrocławski oddział PTMA. Trzeba przyznać, że ciemne niebo w Izerach robi niesamowite wrażenie. Polecam zatrzymanie się w schronisku Orle, gdzie obok pysznych naleśników z powidłami znaleźć można jedno z niewielu już tak ciemnych miejsc w Polsce. Podczas dwóch wieczorów obserwacyjnych udało mi się nakręcić dwie sekwencje poklatkowe nieba z drogą mleczną. Każda z nich to około 370 zdjęć po 15 sekund ekspozycji. Tak prezentuje się na szybko obrobiony film z tego materiału :

 

 

Proxima b – najbliższa egzoplaneta odkryta!

Cóż za niesamowity dzień. Rozpoczął się od ponurych wieści o nasilającym się konflikcie w Syrii… o wiszącym na włosku konflikcie pomiędzy Rosją a USA, który może doprowadzić do wybuchu wojny nuklearnej… o przygotowaniach Niemiec do wybuchu wojny…
Każda z tych informacji działa jak ściskająca krtań dłoń składająca się z topowych ludzkich cech: pychy, chciwości, ignorancji oraz głupoty.

W końcu wieczorem… niczym grom z jasnego nieba… pojawia się miażdżąca wiadomość! Odkrycie, które zapisze się na kartach historii gatunku ludzkiego, jako jedno z przełomowych… Naukowcy z Europejskiego Obserwatorium Południowego (ESO) ogłaszają odkrycie planety nieco cięższej od Ziemi (1.3 masy Ziemi), krążącej w ekosferze najbliższej Słońcu gwiazdy – Proxima Centauri.

Ironiczne, jak bardzo odkrycie to kompromituje nasze słabości, które w tej chwili zdają się brać górę nad rozsądkiem. Przez ostatnie lata sądziłem, że jeżeli odkryjemy kiedykolwiek planetę w układzie Alpha Centauri – nastąpi to za 10… może 15… a może 20 lat. Okazuje się jednak, że już wiemy! Ona tam jest! Jeszcze bardziej miażdżąc i rozgniatając nasze iluzoryczne poczucie ważności i wyjątkowości we wszechświecie.

Proxima b – Egzoplaneta krążąca w ekosferze gwiazdy Proxima Centauri, oddalonej o 4.25 roku świetlnego od Słońca. Masa równa około 1.3 masy Ziemi. Okres obiegu wokół gwiazdy – około 11.1 dnia. Promień – około 1.1 promienia Ziemi.

Astrofotografia: Andromeda – drugie podejście

Na tegorocznym urlopie postanowiłem drugi raz w życiu zmierzyć się z Andromedą. Pierwsze starcie miało miejsce 2 lata temu a moją jedyną bronią był wtedy teleskop na Dobsonie i aparat. Tym razem miałem już w arsenale FASTRON-2, więc w końcu można było zrobić dłuższe naświetlanie. Niestety próba stackowania kilkunastu zdjęć z ekspozycją po 3 sekundy nie była dobrym pomysłem, ponieważ dobrze wysmażyło się na nich jedynie jądro galaktyki. Ostatecznie poddałem obróbce jedno 30-sekundowe zdjęcie o czułości ISO-5000 z przysłoną f/1.4. Zdjęcie wykonane aparatem Canon EOS 70D z obiektywem Pentacon 100mm.

Pochmurne Perseidy 2016

W tym roku już od stycznia wyczekiwałem z niecierpliwością sierpniowego urlopu nad jeziorem. Liczyłem na sporą ucztę astrofotograficzną, bowiem planowałem uchwycić Perseidy oraz poeksperymentować z moim modelem FASTRON-2. Podczas 16 dni urlopu wystąpiły tylko trzy pogodne noce, które też nie do końca mogłem w pełni wykorzystać. Niestety podczas maksimum Perseidów przez 3 dni z rzędu równo po godzinie 22:00 chmurwy zasnuwały niebo całkowicie. Podczas największej przerwy w chmurach udało mi się przez około 40 minut dostrzec 4 sztuki, jednakże na aparacie uwiecznił się tylko jeden, ponieważ pozostałe trzy rozświetlały niebo w 15 sekundowej przerwie pomiędzy kolejnymi zdjęciami 😦

Amatorska spektroskopia cz. II – Vega

Po głębszym przestudiowaniu tematu oraz pozyskaniu wskazówek od kolegów z Wro PTMA doszedłem do wniosku, że zaczynanie przygody ze spektroskopią gwiazd od Arktura nie było zbyt dobrym pomysłem. Po usprawnieniu całego układu pomiarowego poprzez wydłużenie ogniskowej postanowiłem podejść do tematu próbując się z Vegą 🙂 Tym razem udało się zrobić pomiar z wyraźnymi liniami absorbcyjnymi (tzw. liniami Fraunhofera) Vegi pokrywającymi się z liniami charakterystycznymi dla typu widmowego A0 (pionowe linie). Dzięki nim udało się skalibrować oś długości fali 🙂
Dołączony do wykresu obrazek spektrum jest oczywiście sztucznie rozjaśniony dla celów poglądowych. Ewidentnie następny krok jaki widzę, to stackowanie większej ilości materiału, ponieważ pojedyncze klatki mocno falują pod wpływem atmosfery i tylko na niektórych zdjęciach linie były wyraźne. Niemniej jednak już nawet ten rezultat daje sporo radości 🙂

Przygoda z timelapse’ami

Są takie rzeczy, które od dawna za mną chodzą i które od dawna chciałem zrealizować 🙂 jest na tej liście robienie timelapsów 🙂 W weekend miałem okazję zrobić do tego pierwsze w życiu podejście i jestem z rezultatów zadowolony:

Spóźniony materiał z majówki

W końcu znalazłem trochę czasu, aby obrobić zaległe zdjęcia z majówki nad jeziorem Chłop. Jak widać białe noce nie sprzyjały uchwyceniu rozgwieżdżonego nieba 🙂

Jakość amatorskich pomiarów spektrograficznych gwiazd cz. I

W końcu znalazłem chwilkę, aby dokonać testowych pomiarów spektroskopowych. Na Wykresie obok widoczna jest analiza spektralna gwiazdy Arktur. 5 kolejnych próbek w celu weryfikacji sensowności pomiaru kamerką internetową w wyciągu teleskopu przez filtr z siatki dyfrakcyjnej. Dziedzina funkcji odwrócona (długość fali maleje w miare większych wartości na osi X). Stąd po lewej znajduje dużo bliskiej podczerwieni albo niezrozumiałych dla mnie artefaktów. Pierwsze wnioski z obserwacji są obiecujące. Większość ekstremów pokrywa się. Muszę teraz zrobić podobny pomiar dla jakiejś gwiazdy odmiennego typu widmowego np. Wegi. Przedałby się też filtr typu IR-cut, żeby wyciąć wszelką podczerwień rejestrowaną przez kamerkę.

Obłoki srebrzyste

Wczoraj wieczorem coś podkusiło mnie (tym czymś były relacje Karola Wójcickiego na FB), aby wyjrzeć wieczorem na balkon i spojrzeć w stronę zachodniego nieba. I był tam! 🙂 Przepiękny obłok srebrzysty! Na dodatek przy którymś zdjęciu z kolei udało się uchwycić lecący na jego tle samolot! Obłoki srebrzyste to moim zdaniem jedno z najwdzięczniejszych zjawisk na niebie 🙂